Utspraak op Platt: /anbʊlɐn/
Verb
Sülven: an·bul·lern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
Bispelen:
He keem mit sienen olen Wagen anbullert.
[3]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Wat bullerst du mi so an?

Verbformen:

Infinitiv:
an­bul­lern
PPP:
an­bul­lert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bul­ler an
du bul­lerst an
he/se/dat bul­lert an
wi bul­lert an
ji bul­lert an
se bul­lert an
Vergangen Tiet:
ik bul­ler an
du bul­lerst an
he/se/dat bul­ler an
wi bul­lern an
ji bul­lern an
se bul­lern an
Perfekt:
ik heff an­bul­lert
du hest an­bul­lert
he/se/dat hett an­bul­lert
wi hebbt an­bul­lert
ji hebbt an­bul­lert
se hebbt an­bul­lert
Kunjunktiv:
ik bul­ler an
du bul­lerst an
he/se/dat bul­ler an
wi bul­lern an
ji bul­lern an
se bul­lern an
Imperativ:
bul­ler an!
bul­lert an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + bullern