Utspraak op Platt: /bəkɔːkəln/
Verb
Sülven: be·ka·keln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Hebbt ji nu allens bekakelt?

Verbformen:

Infinitiv:
be­ka­keln
PPP:
be­ka­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik be­ka­kel
du be­ka­kelst
he/se/dat be­ka­kelt
wi be­ka­kelt
ji be­ka­kelt
se be­ka­kelt
Vergangen Tiet:
ik be­ka­kel
du be­ka­kelst
he/se/dat be­ka­kel
wi be­ka­keln
ji be­ka­keln
se be­ka­keln
Perfekt:
ik heff be­ka­kelt
du hest be­ka­kelt
he/se/dat hett be­ka­kelt
wi hebbt be­ka­kelt
ji hebbt be­ka­kelt
se hebbt be­ka­kelt
Kunjunktiv:
ik be­ka­kel
du be­ka­kelst
he/se/dat be­ka­kel
wi be­ka­keln
ji be­ka­keln
se be­ka­keln
Imperativ:
be­ka­kel!
be­ka­kelt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: be- + kakeln