Utspraak op Platt: /fʊnkn̩/
Verb
Sülven: fun·ken
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
Funken slahn
düütsch:
Funken sprühen
nedderlandsch:
sparkelen
vonkelen
engelsch:
spark
Bispelen:
Wenn de Smitt mit’n Hamer op dat glöhnige Iesen haut, denn funkt dat önnig.
Bild, dat de Ünnerbedüden illustreert
Steve Brown Photography, CC BY-SA 3.0

Verbformen:

Infinitiv:
fun­ken
PPP:
funkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik funk
du funkst
he/se/dat funkt
wi funkt
ji funkt
se funkt
Vergangen Tiet:
ik funk
du funkst
he/se/dat funk
wi fun­ken
ji fun­ken
se fun­ken
Perfekt:
ik heff funkt
du hest funkt
he/se/dat hett funkt
wi hebbt funkt
ji hebbt funkt
se hebbt funkt
Kunjunktiv:
ik funk
du funkst
he/se/dat funk
wi fun­ken
ji fun­ken
se fun­ken
Imperativ:
funk!
funkt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Funk
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.