Utspraak op Platt: /vɛçslʊkn̩/
Verb
Sülven: weg·slu·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
dalslucken, so dat dat weg is
düütsch:
herunterschlucken
runterschlucken
nedderlandsch:
wegslikken
engelsch:
swallow
Bispelen:
As Kinner hebbt wi Mecken eten. Korl hett de eenfach so wegsluckt.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­slu­cken
PPP:
weg­slu­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik sluck weg
du slu­ckst weg
he/se/dat slu­ckt weg
wi slu­ckt weg
ji slu­ckt weg
se slu­ckt weg
Vergangen Tiet:
ik sluck weg
du slu­ckst weg
he/se/dat sluck weg
wi slu­cken weg
ji slu­cken weg
se slu­cken weg
Perfekt:
ik heff weg­slu­ckt
du hest weg­slu­ckt
he/se/dat hett weg­slu­ckt
wi hebbt weg­slu­ckt
ji hebbt weg­slu­ckt
se hebbt weg­slu­ckt
Kunjunktiv:
ik sluck weg
du slu­ckst weg
he/se/dat sluck weg
wi slu­cken weg
ji slu­cken weg
se slu­cken weg
Imperativ:
sluck weg!
slu­ckt weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + slucken

Tohoopsett Wöör:

weg
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.