Utspraak op Platt: /slʊkn̩/
Verb
Sülven: slu·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
en Saak von’n Mund in’e Maag raken laten
düütsch:
schlucken
nedderlandsch:
slikken
engelsch:
swallow
Bispelen:
Ik kunn dat Eten kuum slucken, dat weer veel to dröög.

Verbformen:

Infinitiv:
slu­cken
PPP:
slu­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik sluck
du slu­ckst
he/se/dat slu­ckt
wi slu­ckt
ji slu­ckt
se slu­ckt
Vergangen Tiet:
ik sluck
du slu­ckst
he/se/dat sluck
wi slu­cken
ji slu­cken
se slu­cken
Perfekt:
ik heff slu­ckt
du hest slu­ckt
he/se/dat hett slu­ckt
wi hebbt slu­ckt
ji hebbt slu­ckt
se hebbt slu­ckt
Kunjunktiv:
ik sluck
du slu­ckst
he/se/dat sluck
wi slu­cken
ji slu­cken
se slu­cken
Imperativ:
sluck!
slu­ckt!

Tohoopsett Wöör:

inslucken Sluck Sluckop

Dubbelwöör:

sluken
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.