Utspraak op Platt: /anpøːy̯tn̩/
Verb
Sülven: an·pö·ten
[1]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
anhauen un dor Schaden bi nehmen
düütsch:
anditschen
Bispelen:
De Appel is al anpööt.

Verbformen:

Infinitiv:
an­pö­ten
PPP:
an­pööt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pööt an
du pöötst an
he/se/dat pööt an
wi pööt an
ji pööt an
se pööt an
Vergangen Tiet:
ik pööt an
du pöötst an
he/se/dat pööt an
wi pö­ten an
ji pö­ten an
se pö­ten an
Perfekt:
ik bün an­pööt
du büst an­pööt
he/se/dat is an­pööt
wi sünd an­pööt
ji sünd an­pööt
se sünd an­pööt
Kunjunktiv:
ik pööt an
du pöötst an
he/se/dat pööt an
wi pö­ten an
ji pö­ten an
se pö­ten an
Imperativ:
pööt an!
pööt an!

Etymologie:

Woort afleidt von: an

Tohoopsett Wöör:

an
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.