Utspraak op Platt: /afstœ͡ɐkn̩/
Verb
Sülven: af·stör·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Fleger is kott na’n Start afstörkt.

Verbformen:

Infinitiv:
af­stör­ken
PPP:
af­störkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik störk af
du störkst af
he/se/dat störkt af
wi störkt af
ji störkt af
se störkt af
Vergangen Tiet:
ik störk af
du störkst af
he/se/dat störk af
wi stör­ken af
ji stör­ken af
se stör­ken af
Perfekt:
ik bün af­störkt
du büst af­störkt
he/se/dat is af­störkt
wi sünd af­störkt
ji sünd af­störkt
se sünd af­störkt
Kunjunktiv:
ik störk af
du störkst af
he/se/dat störk af
wi stör­ken af
ji stör­ken af
se stör­ken af
Imperativ:
störk af!
störkt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + störken