Utspraak op Platt: /ʏmpɔtn̩/
Verb
Sülven: üm·pot·ten
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
De Orchideen mööt wi ees ümpotten, de bruukt mehr Eer.

Verbformen:

Infinitiv:
üm­pot­ten
PPP:
üm­pott
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pott üm
du pott­st üm
he/se/dat pott üm
wi pott üm
ji pott üm
se pott üm
Vergangen Tiet:
ik pott üm
du pott­st üm
he/se/dat pott üm
wi pot­ten üm
ji pot­ten üm
se pot­ten üm
Perfekt:
ik heff üm­pott
du hest üm­pott
he/se/dat hett üm­pott
wi hebbt üm­pott
ji hebbt üm­pott
se hebbt üm­pott
Kunjunktiv:
ik pott üm
du pott­st üm
he/se/dat pott üm
wi pot­ten üm
ji pot­ten üm
se pot­ten üm
Imperativ:
pott üm!
pott üm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + Pott