Utspraak op Platt: /bɾuːkn̩/ 🔊︎
Verb
Sülven: bru·ken
[1]
Koort Koort wiesen
Grundwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
nödig hebben
düütsch:
benötigen
brauchen
engelsch:
need
Bispelen:
Ik bruuk Hülp!
[2]
Koort Koort wiesen
Grundwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
en Saak as Middel för wat nehmen
düütsch:
gebrauchen
verwenden
engelsch:
use
utilize
Bispelen:
Disse Doos kann ik noch goot bruken, üm dor miene Knööp in optowohren.
[3]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
de Plicht hebben, wat to doon
normalerwies bloot mit nich
düütsch:
müssen
nedderlandsch:
hoeven
engelsch:
have to
Bispelen:
Dat bruukst du nich doon, dat is al trech.

Verbformen:

Infinitiv:
bru­ken
PPP:
bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk
du bruukst
he/se/dat bruukt
wi bruukt
ji bruukt
se bruukt
Vergangen Tiet:
ik bruuk
du bruukst
he/se/dat bruuk
wi bru­ken
ji bru­ken
se bru­ken
Perfekt:
ik heff bruukt
du hest bruukt
he/se/dat hett bruukt
wi hebbt bruukt
ji hebbt bruukt
se hebbt bruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk
du bruukst
he/se/dat bruuk
wi bru­ken
ji bru­ken
se bru­ken
Imperativ:
bruuk!
bruukt!
Noordnedder­sassisch
Infinitiv:
bru­ken
PPP:
bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bruuk
du brookst
he/se/dat brookt
wi bruukt
ji bruukt
se bruukt
Vergangen Tiet:
ik bruuk
du bruukst
he/se/dat bruuk
wi bru­ken
ji bru­ken
se bru­ken
Perfekt:
ik heff bruukt
du hest bruukt
he/se/dat hett bruukt
wi hebbt bruukt
ji hebbt bruukt
se hebbt bruukt
Kunjunktiv:
ik bruuk
du bruukst
he/se/dat bruuk
wi bru­ken
ji bru­ken
se bru­ken
Imperativ:
bruuk!
bruukt!

Tohoopsett Wöör:

afbruken anbruken Bruker Bruuk bruukbor henbruken missbruken mitbruken nabruken opbruken utbruukt verbruken vernarrbruken
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.