Utspraak op Platt: /uːtblɔːzn̩/
Verb
Sülven: ut·bla·sen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Wind hett de Kars utblaast.

Verbformen:

Infinitiv:
ut­bla­sen
PPP:
ut­blaast
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik blaas ut
du blaast ut
he/se/dat blaast ut
wi blaast ut
ji blaast ut
se blaast ut
Vergangen Tiet:
ik blaas ut
du blaast ut
he/se/dat blaas ut
wi bla­sen ut
ji bla­sen ut
se bla­sen ut
Perfekt:
ik heff ut­blaast
du hest ut­blaast
he/se/dat hett ut­blaast
wi hebbt ut­blaast
ji hebbt ut­blaast
se hebbt ut­blaast
Kunjunktiv:
ik blaas ut
du blaast ut
he/se/dat blaas ut
wi bla­sen ut
ji bla­sen ut
se bla­sen ut
Imperativ:
blaas ut!
blaast ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + blasen