Utspraak op Platt: /klamɐn/
Verb
Sülven: klam·mern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
peg

Verbformen:

Infinitiv:
klam­mern
PPP:
klam­mert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klam­mer
du klam­merst
he/se/dat klam­mert
wi klam­mert
ji klam­mert
se klam­mert
Vergangen Tiet:
ik klam­mer
du klam­merst
he/se/dat klam­mer
wi klam­mern
ji klam­mern
se klam­mern
Perfekt:
ik heff klam­mert
du hest klam­mert
he/se/dat hett klam­mert
wi hebbt klam­mert
ji hebbt klam­mert
se hebbt klam­mert
Kunjunktiv:
ik klam­mer
du klam­merst
he/se/dat klam­mer
wi klam­mern
ji klam­mern
se klam­mern
Imperativ:
klam­mer!
klam­mert!

Etymologie:

Woort afleidt von: Klammer