Utspraak op Platt: /anklamɐn/
Verb
Sülven: an·klam·mern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[2]
Randwoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­klam­mern
PPP:
an­klam­mert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klam­mer an
du klam­merst an
he/se/dat klam­mert an
wi klam­mert an
ji klam­mert an
se klam­mert an
Vergangen Tiet:
ik klam­mer an
du klam­merst an
he/se/dat klam­mer an
wi klam­mern an
ji klam­mern an
se klam­mern an
Perfekt:
ik heff an­klam­mert
du hest an­klam­mert
he/se/dat hett an­klam­mert
wi hebbt an­klam­mert
ji hebbt an­klam­mert
se hebbt an­klam­mert
Kunjunktiv:
ik klam­mer an
du klam­merst an
he/se/dat klam­mer an
wi klam­mern an
ji klam­mern an
se klam­mern an
Imperativ:
klam­mer an!
klam­mert an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + klammern