Utspraak op Platt: /ankɾøːy̯ɡɐn/
Verb
Sülven: an·krö·gern
[1]
Randwoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
He hett sik düchtig een ankrögert.

Verbformen:

Infinitiv:
an­krö­gern
PPP:
an­krö­gert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krö­ger an
du krö­gerst an
he/se/dat krö­gert an
wi krö­gert an
ji krö­gert an
se krö­gert an
Vergangen Tiet:
ik krö­ger an
du krö­gerst an
he/se/dat krö­ger an
wi krö­gern an
ji krö­gern an
se krö­gern an
Perfekt:
ik heff an­krö­gert
du hest an­krö­gert
he/se/dat hett an­krö­gert
wi hebbt an­krö­gert
ji hebbt an­krö­gert
se hebbt an­krö­gert
Kunjunktiv:
ik krö­ger an
du krö­gerst an
he/se/dat krö­ger an
wi krö­gern an
ji krö­gern an
se krö­gern an
Imperativ:
krö­ger an!
krö­gert an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + krögern