Utspraak op Platt: /anpɾuːstn̩/
Verb
Sülven: an·pruus·ten
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Nu pruust mi doch nich so an!

Verbformen:

Infinitiv:
an­pruus­ten
PPP:
an­pruust
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pruust an
du pruustst an
he/se/dat pruust an
wi pruust an
ji pruust an
se pruust an
Vergangen Tiet:
ik pruust an
du pruustst an
he/se/dat pruust an
wi pruus­ten an
ji pruus­ten an
se pruus­ten an
Perfekt:
ik heff an­pruust
du hest an­pruust
he/se/dat hett an­pruust
wi hebbt an­pruust
ji hebbt an­pruust
se hebbt an­pruust
Kunjunktiv:
ik pruust an
du pruustst an
he/se/dat pruust an
wi pruus­ten an
ji pruus­ten an
se pruus­ten an
Imperativ:
pruust an!
pruust an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + pruusten