Utspraak op Platt: /afkɾiːɡn̩/
Verb
Sülven: af·krie·gen
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
von en Ganz en Deel kriegen
düütsch:
abbekommen
nedderlandsch:
afkrijgen
engelsch:
get a share
get a part of
Bispelen:
Ik bün to laat kamen un heff keen Stück Koken mehr afkregen.
[2]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
mit Spood aflösen
düütsch:
abbekommen
abkriegen
nedderlandsch:
loskrijgen
engelsch:
get off
Bispelen:
Ik kunn den Dreck von de Hänn kuum wedder afkriegen, so fast seet de.
[3]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
von wat bedrapen ween
düütsch:
abbekommen
engelsch:
be affected
Bispelen:
As wi spazeren weren, hebbt wi düchtig wat von’n Regen afkregen, de opmaal optagen weer.
[4]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
dalnehmen, na ünnen halen
düütsch:
abnehmen
nedderlandsch:
afkrijgen
engelsch:
take off
get down
Bispelen:
Krieg man de Spitz von’n Wiehnachtsboom af.

Verbformen:

Infinitiv:
af­krie­gen
PPP:
af­kre­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik krieg af
du krigg­st af
he/se/dat krigg­t af
wi kriegt af
ji kriegt af
se kriegt af
Vergangen Tiet:
ik kreeg af
du kreegst af
he/se/dat kreeg af
wi kre­gen af
ji kre­gen af
se kre­gen af
Perfekt:
ik heff af­kre­gen
du hest af­kre­gen
he/se/dat hett af­kre­gen
wi hebbt af­kre­gen
ji hebbt af­kre­gen
se hebbt af­kre­gen
Kunjunktiv:
ik kreeg af
du kreegst af
he/se/dat kreeg af
wi kre­gen af
ji kre­gen af
se kre­gen af
Imperativ:
krieg af!
kriegt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + kriegen
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.