Utspraak op Platt: /anʃʊməln/
Verb
Sülven: an·schum·meln
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­schum­meln
PPP:
an­schum­melt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schum­mel an
du schum­melst an
he/se/dat schum­melt an
wi schum­melt an
ji schum­melt an
se schum­melt an
Vergangen Tiet:
ik schum­mel an
du schum­melst an
he/se/dat schum­mel an
wi schum­meln an
ji schum­meln an
se schum­meln an
Perfekt:
ik heff an­schum­melt
du hest an­schum­melt
he/se/dat hett an­schum­melt
wi hebbt an­schum­melt
ji hebbt an­schum­melt
se hebbt an­schum­melt
Kunjunktiv:
ik schum­mel an
du schum­melst an
he/se/dat schum­mel an
wi schum­meln an
ji schum­meln an
se schum­meln an
Imperativ:
schum­mel an!
schum­melt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + schummeln