Utspraak op Platt: /jankəɾɪç/
Adjektiv
Sülven: jan·ke·rig
jankeriger jankerigst
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
tuk
engelsch:
Bispelen:
He keek dat Eten ganz jankerig an.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: Janker + -ig