Utspraak op Platt: /smɔkn̩/
Verb
Sülven: smo·cken
[1]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
en Smock geven
düütsch:
küssen
nedderlandsch:
kussen
zoenen
engelsch:
kiss
Bispelen:
Ik heff ehr op’n Mund smockt.
Bild, dat de Ünnerbedüden illustreert

Verbformen:

Infinitiv:
smo­cken
PPP:
smo­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik smock
du smo­ckst
he/se/dat smo­ckt
wi smo­ckt
ji smo­ckt
se smo­ckt
Vergangen Tiet:
ik smock
du smo­ckst
he/se/dat smock
wi smo­cken
ji smo­cken
se smo­cken
Perfekt:
ik heff smo­ckt
du hest smo­ckt
he/se/dat hett smo­ckt
wi hebbt smo­ckt
ji hebbt smo­ckt
se hebbt smo­ckt
Kunjunktiv:
ik smock
du smo­ckst
he/se/dat smock
wi smo­cken
ji smo­cken
se smo­cken
Imperativ:
smock!
smo­ckt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Smock
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.