Utspraak op Platt: /tvaɪ̯ɡnabəln/
Verb
Sülven: twei·gnab·beln
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Muus hett de Tuut tweignabbelt.

Verbformen:

Infinitiv:
twei­gnab­beln
PPP:
twei­gnab­belt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik gnab­bel twei
du gnab­belst twei
he/se/dat gnab­belt twei
wi gnab­belt twei
ji gnab­belt twei
se gnab­belt twei
Vergangen Tiet:
ik gnab­bel twei
du gnab­belst twei
he/se/dat gnab­bel twei
wi gnab­beln twei
ji gnab­beln twei
se gnab­beln twei
Perfekt:
ik heff twei­gnab­belt
du hest twei­gnab­belt
he/se/dat hett twei­gnab­belt
wi hebbt twei­gnab­belt
ji hebbt twei­gnab­belt
se hebbt twei­gnab­belt
Kunjunktiv:
ik gnab­bel twei
du gnab­belst twei
he/se/dat gnab­bel twei
wi gnab­beln twei
ji gnab­beln twei
se gnab­beln twei
Imperativ:
gnab­bel twei!
gnab­belt twei!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: twei + gnabbeln