Utspraak op Platt: /tvaɪ̯kɾat͡sn̩/
Verb
Sülven: twei·krat·zen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
De Katt hett mi de Hand tweikratzt.

Verbformen:

Infinitiv:
twei­krat­zen
PPP:
twei­kratzt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kratz twei
du kratzst twei
he/se/dat kratzt twei
wi kratzt twei
ji kratzt twei
se kratzt twei
Vergangen Tiet:
ik kratz twei
du kratzst twei
he/se/dat kratz twei
wi krat­zen twei
ji krat­zen twei
se krat­zen twei
Perfekt:
ik heff twei­kratzt
du hest twei­kratzt
he/se/dat hett twei­kratzt
wi hebbt twei­kratzt
ji hebbt twei­kratzt
se hebbt twei­kratzt
Kunjunktiv:
ik kratz twei
du kratzst twei
he/se/dat kratz twei
wi krat­zen twei
ji krat­zen twei
se krat­zen twei
Imperativ:
kratz twei!
kratzt twei!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: twei + kratzen