Utspraak op Platt: /uːtbiːtn̩/
Verb
Sülven: ut·bie·ten
[1]
Randwoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
An mi hett he sik de Tähn utbeten.

Verbformen:

Infinitiv:
ut­bie­ten
PPP:
ut­be­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik biet ut
du bitt­st ut
he/se/dat bitt ut
wi biet ut
ji biet ut
se biet ut
Vergangen Tiet:
ik beet ut
du beetst ut
he/se/dat beet ut
wi be­ten ut
ji be­ten ut
se be­ten ut
Perfekt:
ik heff ut­be­ten
du hest ut­be­ten
he/se/dat hett ut­be­ten
wi hebbt ut­be­ten
ji hebbt ut­be­ten
se hebbt ut­be­ten
Kunjunktiv:
ik beet ut
du beetst ut
he/se/dat beet ut
wi be­ten ut
ji be­ten ut
se be­ten ut
Imperativ:
biet ut!
biet ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + bieten