Utspraak op Platt: /føː͡ɐspøːy̯kn̩/
Verb
Sülven: vör·spö·ken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
sik dör en Vörspöök ankünnigen
düütsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
vör­spö­ken
PPP:
vör­spöökt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik spöök vör
du spöökst vör
he/se/dat spöökt vör
wi spöökt vör
ji spöökt vör
se spöökt vör
Vergangen Tiet:
ik spöök vör
du spöökst vör
he/se/dat spöök vör
wi spö­ken vör
ji spö­ken vör
se spö­ken vör
Perfekt:
ik heff vör­spöökt
du hest vör­spöökt
he/se/dat hett vör­spöökt
wi hebbt vör­spöökt
ji hebbt vör­spöökt
se hebbt vör­spöökt
Kunjunktiv:
ik spöök vör
du spöökst vör
he/se/dat spöök vör
wi spö­ken vör
ji spö­ken vör
se spö­ken vör
Imperativ:
spöök vör!
spöökt vör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vör + spöken