Utspraak op Platt: /spøːy̯kn̩/ 🔊︎
Verb
Sülven: spö·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
In dat ole Huus de Straat dal spöökt dat!
[2]
Randwoortschatt
Bispelen:
Nu spöök doch nich so mit dat Füür!

Verbformen:

Infinitiv:
spö­ken
PPP:
spöökt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik spöök
du spöökst
he/se/dat spöökt
wi spöökt
ji spöökt
se spöökt
Vergangen Tiet:
ik spöök
du spöökst
he/se/dat spöök
wi spö­ken
ji spö­ken
se spö­ken
Perfekt:
ik heff spöökt
du hest spöökt
he/se/dat hett spöökt
wi hebbt spöökt
ji hebbt spöökt
se hebbt spöökt
Kunjunktiv:
ik spöök
du spöökst
he/se/dat spöök
wi spö­ken
ji spö­ken
se spö­ken
Imperativ:
spöök!
spöökt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Spöök
Identische Wöör ››› spoken ❔︎