Utspraak op Platt: /ɔːpm̩klapm̩/
Verb
Sülven: a·pen·klap·pen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff dat Book apenklappt un anfungen to lesen.
Gegenwöör:
toklappen dichtklappen

Verbformen:

Infinitiv:
a­pen­klap­pen
PPP:
a­pen­klapp­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik klapp apen
du klapp­st apen
he/se/dat klapp­t apen
wi klapp­t apen
ji klapp­t apen
se klapp­t apen
Vergangen Tiet:
ik klapp apen
du klapp­st apen
he/se/dat klapp apen
wi klap­pen apen
ji klap­pen apen
se klap­pen apen
Perfekt:
ik heff a­pen­klapp­t
du hest a­pen­klapp­t
he/se/dat hett a­pen­klapp­t
wi hebbt a­pen­klapp­t
ji hebbt a­pen­klapp­t
se hebbt a­pen­klapp­t
Kunjunktiv:
ik klapp apen
du klapp­st apen
he/se/dat klapp apen
wi klap­pen apen
ji klap­pen apen
se klap­pen apen
Imperativ:
klapp apen!
klapp­t apen!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: apen + klappen