Utspraak op Platt: /ʏmɾɛɪ̯kn̩/
Verb
Sülven: üm·re·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
in en annere Eenheit ümwanneln
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
üm­re­ken
PPP:
üm­re­kent
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik re­ken üm
du re­kenst üm
he/se/dat re­kent üm
wi re­kent üm
ji re­kent üm
se re­kent üm
Vergangen Tiet:
ik re­ken üm
du re­kenst üm
he/se/dat re­ken üm
wi re­ken üm
ji re­ken üm
se re­ken üm
Perfekt:
ik heff üm­re­kent
du hest üm­re­kent
he/se/dat hett üm­re­kent
wi hebbt üm­re­kent
ji hebbt üm­re­kent
se hebbt üm­re­kent
Kunjunktiv:
ik re­ken üm
du re­kenst üm
he/se/dat re­ken üm
wi re­ken üm
ji re­ken üm
se re­ken üm
Imperativ:
re­ken üm!
re­kent üm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + reken