Utspraak op Platt: /føː͡ɐflʊnkɐn/
Verb
Sülven: vör·flun·kern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Du flunkerst mi doch nix vör?

Verbformen:

Infinitiv:
vör­flun­kern
PPP:
vör­flun­kert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik flun­ker vör
du flun­kerst vör
he/se/dat flun­kert vör
wi flun­kert vör
ji flun­kert vör
se flun­kert vör
Vergangen Tiet:
ik flun­ker vör
du flun­kerst vör
he/se/dat flun­ker vör
wi flun­kern vör
ji flun­kern vör
se flun­kern vör
Perfekt:
ik heff vör­flun­kert
du hest vör­flun­kert
he/se/dat hett vör­flun­kert
wi hebbt vör­flun­kert
ji hebbt vör­flun­kert
se hebbt vör­flun­kert
Kunjunktiv:
ik flun­ker vör
du flun­kerst vör
he/se/dat flun­ker vör
wi flun­kern vör
ji flun­kern vör
se flun­kern vör
Imperativ:
flun­ker vör!
flun­kert vör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vör + flunkern