Utspraak op Platt: /vɾøːɡəlɪç/
Adjektiv
Sülven: wrö·ge·lig
wrögeliger wrögeligst
[1]
Randwoortschatt
Bispelen:
Nu wees doch nich son wrögeligen Keerl!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: wrögeln + -ig