Utspraak op Platt: /ankva͡ɐkn̩/
Verb
Sülven: an·quar·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik laat mi hier nich von di anquarken!

Verbformen:

Infinitiv:
an­quar­ken
PPP:
an­quarkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik quark an
du quarkst an
he/se/dat quarkt an
wi quarkt an
ji quarkt an
se quarkt an
Vergangen Tiet:
ik quark an
du quarkst an
he/se/dat quark an
wi quar­ken an
ji quar­ken an
se quar­ken an
Perfekt:
ik heff an­quarkt
du hest an­quarkt
he/se/dat hett an­quarkt
wi hebbt an­quarkt
ji hebbt an­quarkt
se hebbt an­quarkt
Kunjunktiv:
ik quark an
du quarkst an
he/se/dat quark an
wi quar­ken an
ji quar­ken an
se quar­ken an
Imperativ:
quark an!
quarkt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + quarken