Utspraak op Platt: /vɛçʃɛnkn̩/
Verb
Sülven: weg·schen·ken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik will all mien Geld wegschenken, bevör ik dootbliev.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­schen­ken
PPP:
weg­schenkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schenk weg
du schenkst weg
he/se/dat schenkt weg
wi schenkt weg
ji schenkt weg
se schenkt weg
Vergangen Tiet:
ik schünk weg
du schünkst weg
he/se/dat schünk weg
wi schün­ken weg
ji schün­ken weg
se schün­ken weg
Perfekt:
ik heff weg­schenkt
du hest weg­schenkt
he/se/dat hett weg­schenkt
wi hebbt weg­schenkt
ji hebbt weg­schenkt
se hebbt weg­schenkt
Kunjunktiv:
ik schünk weg
du schünkst weg
he/se/dat schünk weg
wi schün­ken weg
ji schün­ken weg
se schün­ken weg
Imperativ:
schenk weg!
schenkt weg!
Infinitiv:
weg­schen­ken
PPP:
weg­schun­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schenk weg
du schenkst weg
he/se/dat schenkt weg
wi schenkt weg
ji schenkt weg
se schenkt weg
Vergangen Tiet:
ik schünk weg
du schünkst weg
he/se/dat schünk weg
wi schün­ken weg
ji schün­ken weg
se schün­ken weg
Perfekt:
ik heff weg­schun­ken
du hest weg­schun­ken
he/se/dat hett weg­schun­ken
wi hebbt weg­schun­ken
ji hebbt weg­schun­ken
se hebbt weg­schun­ken
Kunjunktiv:
ik schünk weg
du schünkst weg
he/se/dat schünk weg
wi schün­ken weg
ji schün­ken weg
se schün­ken weg
Imperativ:
schenk weg!
schenkt weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + schenken