Utspraak op Platt: /fəɾmɔu̯dn̩/
Verb
Sülven: ver·mo·den
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik bün vermoden, dat wi dat woll henkriegen wöölt.

Verbformen:

Infinitiv:
ver­mo­den
PPP:
ver­moodt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­moot
du ver­moodst
he/se/dat ver­moodt
wi ver­moodt
ji ver­moodt
se ver­moodt
Vergangen Tiet:
ik ver­moot
du ver­moodst
he/se/dat ver­moot
wi ver­mo­den
ji ver­mo­den
se ver­mo­den
Perfekt:
ik heff ver­moodt
du hest ver­moodt
he/se/dat hett ver­moodt
wi hebbt ver­moodt
ji hebbt ver­moodt
se hebbt ver­moodt
Kunjunktiv:
ik ver­moot
du ver­moodst
he/se/dat ver­moot
wi ver­mo­den
ji ver­mo­den
se ver­mo­den
Imperativ:
ver­moot!
ver­moodt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + Moot
Identische Wöör ››› vermöden ❔︎