Utspraak op Platt: /pɪn̩/
Verb
Sülven: pin·nen
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
mit en Pinn fastmaken
düütsch:
pinnen
engelsch:
pin

Verbformen:

Infinitiv:
pin­nen
PPP:
pinn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pinn
du pinn­st
he/se/dat pinn­t
wi pinn­t
ji pinn­t
se pinn­t
Vergangen Tiet:
ik pinn
du pinn­st
he/se/dat pinn
wi pin­nen
ji pin­nen
se pin­nen
Perfekt:
ik heff pinn­t
du hest pinn­t
he/se/dat hett pinn­t
wi hebbt pinn­t
ji hebbt pinn­t
se hebbt pinn­t
Kunjunktiv:
ik pinn
du pinn­st
he/se/dat pinn
wi pin­nen
ji pin­nen
se pin­nen
Imperativ:
pinn!
pinn­t!

Etymologie:

Woort afleidt von: Pinn

Tohoopsett Wöör:

anpinnen
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.