Utspraak op Platt: /tɔu̯plɪnkn̩/
Verb
Sülven: to·plin·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
to­plin­ken
PPP:
to­plinkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik plink to
du plinkst to
he/se/dat plinkt to
wi plinkt to
ji plinkt to
se plinkt to
Vergangen Tiet:
ik plink to
du plinkst to
he/se/dat plink to
wi plin­ken to
ji plin­ken to
se plin­ken to
Perfekt:
ik heff to­plinkt
du hest to­plinkt
he/se/dat hett to­plinkt
wi hebbt to­plinkt
ji hebbt to­plinkt
se hebbt to­plinkt
Kunjunktiv:
ik plink to
du plinkst to
he/se/dat plink to
wi plin­ken to
ji plin­ken to
se plin­ken to
Imperativ:
plink to!
plinkt to!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: to + plinken