Utspraak op Platt: /kvɪnkəlɛːɾən/
Verb
Sülven: quin·ke·le·ren
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Vagels quinkeleert in de Bööm.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
quin­ke­le­ren
PPP:
quin­ke­leert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik quin­ke­leer
du quin­ke­leerst
he/se/dat quin­ke­leert
wi quin­ke­leert
ji quin­ke­leert
se quin­ke­leert
Vergangen Tiet:
ik quin­ke­leer
du quin­ke­leerst
he/se/dat quin­ke­leer
wi quin­ke­le­ren
ji quin­ke­le­ren
se quin­ke­le­ren
Perfekt:
ik heff quin­ke­leert
du hest quin­ke­leert
he/se/dat hett quin­ke­leert
wi hebbt quin­ke­leert
ji hebbt quin­ke­leert
se hebbt quin­ke­leert
Kunjunktiv:
ik quin­ke­leer
du quin­ke­leerst
he/se/dat quin­ke­leer
wi quin­ke­le­ren
ji quin­ke­le­ren
se quin­ke­le­ren
Imperativ:
quin­ke­leer!
quin­ke­leert!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: quinkeln + -eer