Utspraak op Platt: /ɾʊmpəln/
Verb
Sülven: rum·peln
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
stöten, schüddeln
düütsch:
rumpeln
nedderlandsch:
hotsen
schokken
engelsch:
rumble
rattle
Bispelen:
Dat rumpelt düchtig, wenn de Wagen över en Steen föhrt.

Verbformen:

Infinitiv:
rum­peln
PPP:
rum­pelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik rum­pel
du rum­pelst
he/se/dat rum­pelt
wi rum­pelt
ji rum­pelt
se rum­pelt
Vergangen Tiet:
ik rum­pel
du rum­pelst
he/se/dat rum­pel
wi rum­peln
ji rum­peln
se rum­peln
Perfekt:
ik heff rum­pelt
du hest rum­pelt
he/se/dat hett rum­pelt
wi hebbt rum­pelt
ji hebbt rum­pelt
se hebbt rum­pelt
Kunjunktiv:
ik rum­pel
du rum­pelst
he/se/dat rum­pel
wi rum­peln
ji rum­peln
se rum­peln
Imperativ:
rum­pel!
rum­pelt!

Tohoopsett Wöör:

rumpelig
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.