Utspraak op Platt: /anfɔːtn̩/
Verb
Sülven: an·fa·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Faat mi nich an!

Verbformen:

Infinitiv:
an­fa­ten
PPP:
an­faat
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik faat an
du faatst an
he/se/dat faat an
wi faat an
ji faat an
se faat an
Vergangen Tiet:
ik fööt an
du föötst an
he/se/dat fööt an
wi fö­ten an
ji fö­ten an
se fö­ten an
Perfekt:
ik heff an­faat
du hest an­faat
he/se/dat hett an­faat
wi hebbt an­faat
ji hebbt an­faat
se hebbt an­faat
Kunjunktiv:
ik fööt an
du föötst an
he/se/dat fööt an
wi fö­ten an
ji fö­ten an
se fö­ten an
Imperativ:
faat an!
faat an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + faten