Utspraak op Platt: /uːtklamyːzɐn/
Verb
Sülven: ut·kla·mü·sern
[1]
Opbowoortschatt
Bispelen:
Wi mööt wat utklamüsern, üm dat Problem to lösen.

Verbformen:

Infinitiv:
ut­kla­mü­sern
PPP:
ut­kla­mü­sert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kla­mü­ser ut
du kla­mü­serst ut
he/se/dat kla­mü­sert ut
wi kla­mü­sert ut
ji kla­mü­sert ut
se kla­mü­sert ut
Vergangen Tiet:
ik kla­mü­ser ut
du kla­mü­serst ut
he/se/dat kla­mü­ser ut
wi kla­mü­sern ut
ji kla­mü­sern ut
se kla­mü­sern ut
Perfekt:
ik heff ut­kla­mü­sert
du hest ut­kla­mü­sert
he/se/dat hett ut­kla­mü­sert
wi hebbt ut­kla­mü­sert
ji hebbt ut­kla­mü­sert
se hebbt ut­kla­mü­sert
Kunjunktiv:
ik kla­mü­ser ut
du kla­mü­serst ut
he/se/dat kla­mü­ser ut
wi kla­mü­sern ut
ji kla­mü­sern ut
se kla­mü­sern ut
Imperativ:
kla­mü­ser ut!
kla­mü­sert ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + klamüsern