Utspraak op Platt: /vʊbəlvabəln/
Verb
Sülven: wub·bel·wab·beln
[1]
Randwoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
wub­bel­wab­beln
PPP:
wub­bel­wab­belt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wub­bel­wab­bel
du wub­bel­wab­belst
he/se/dat wub­bel­wab­belt
wi wub­bel­wab­belt
ji wub­bel­wab­belt
se wub­bel­wab­belt
Vergangen Tiet:
ik wub­bel­wab­bel
du wub­bel­wab­belst
he/se/dat wub­bel­wab­bel
wi wub­bel­wab­beln
ji wub­bel­wab­beln
se wub­bel­wab­beln
Perfekt:
ik heff wub­bel­wab­belt
du hest wub­bel­wab­belt
he/se/dat hett wub­bel­wab­belt
wi hebbt wub­bel­wab­belt
ji hebbt wub­bel­wab­belt
se hebbt wub­bel­wab­belt
Kunjunktiv:
ik wub­bel­wab­bel
du wub­bel­wab­belst
he/se/dat wub­bel­wab­bel
wi wub­bel­wab­beln
ji wub­bel­wab­beln
se wub­bel­wab­beln
Imperativ:
wub­bel­wab­bel!
wub­bel­wab­belt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: wubbeln + wabbeln