Utspraak op Platt: /ɾʏɡn̩/
Substantiv
Sülven: Rüg·gen
Plural: Rüg­gens m de Rüg­gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
rug
engelsch:
Bispelen:
Ik heff Wehdaag in’n Rüggen.

Etymologie:

Woort afleidt von: Rügg