Utspraak op Platt: /bɾyːn̩/ 🔊︎
Verb
Sülven: brü·nen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
He brüünt gau, wenn he an de Sünn kummt.

Verbformen:

Infinitiv:
brü­nen
PPP:
brüünt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik brüün
du brüünst
he/se/dat brüünt
wi brüünt
ji brüünt
se brüünt
Vergangen Tiet:
ik brüün
du brüünst
he/se/dat brüün
wi brü­nen
ji brü­nen
se brü­nen
Perfekt:
ik heff brüünt
du hest brüünt
he/se/dat hett brüünt
wi hebbt brüünt
ji hebbt brüünt
se hebbt brüünt
Kunjunktiv:
ik brüün
du brüünst
he/se/dat brüün
wi brü­nen
ji brü­nen
se brü­nen
Imperativ:
brüün!
brüünt!

Etymologie:

Woort afleidt von: bruun