Utspraak op Platt: /klœpəl/
Substantiv
Sülven: Klöp·pel
Plural: Klöp­pels m de Klöp­pel
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Steert von’n Klöppel is afreten.

Etymologie:

Woort afleidt von: kloppen