Utspraak op Platt: /afɾiːtn̩/
Verb
Sülven: af·rie·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Zeeg ritt Bläder von’n Struuk af un kaut dor op rüm.
[2]
Opbowoortschatt
sik ~
düütsch:
Bispelen:
Ik heff mi mit de Arbeit önnig afreten.
[3]
Opbowoortschatt

Verbformen:

Infinitiv:
af­rie­ten
PPP:
af­re­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik riet af
du ritt­st af
he/se/dat ritt af
wi riet af
ji riet af
se riet af
Vergangen Tiet:
ik reet af
du reetst af
he/se/dat reet af
wi re­ten af
ji re­ten af
se re­ten af
Perfekt:
ik heff af­re­ten
du hest af­re­ten
he/se/dat hett af­re­ten
wi hebbt af­re­ten
ji hebbt af­re­ten
se hebbt af­re­ten
Kunjunktiv:
ik reet af
du reetst af
he/se/dat reet af
wi re­ten af
ji re­ten af
se re­ten af
Imperativ:
riet af!
riet af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + rieten