wackelig
op Plattdüütsch
Nee Översetten vörslahn
Utspraak:
/ˈva·kə·lɪç/
Adjektiv
Sülven:
wa·cke·lig
wackeliger
wackeligst
[1]
Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
Koort för Ünnerbedüden [1] von „wackelig“
warrt dor bruukt
warrt dor nich bruukt
in de Dialektgrupp bruukt
in de Dialektgrupp nich bruukt
noch keen Nawies
Över de Koorten
Süüdwest-Oostfalen:
Jahrbuch des Vereins für niederdeutsche Sprachforschung
, Johrgang 1908, Siet 100
Belzig-Telte:
Willy Lademann:
Wörterbuch der Teltower Volkssprache.
Akademie-Verlag, Berlin 1956, Siet 79
plattdüütsch:
ahn
fasten
Stand
düütsch:
=
wacklig
=
wackelig
Etymologie:
Sett sik tohoop ut:
wackeln
+
-ig
Riemwöör
söken:
Spraak ännern op:
Deutsch
English
Nederlands
Spraak duurhaft ännern
Koort wiesen