Utspraak op Platt: /vakəlɪç/
Adjektiv
Sülven: wa·cke·lig
wackeliger wackeligst
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Stohl is wackelig.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: wackeln + -ig