Utspraak op Platt: /uːtkʊnkəlluːɾən/
Verb
Sülven: ut·kun·kel·lu·ren
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ut­kun­kel­lu­ren
PPP:
ut­kun­kel­luurt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kun­kel­luur ut
du kun­kel­luurst ut
he/se/dat kun­kel­luurt ut
wi kun­kel­luurt ut
ji kun­kel­luurt ut
se kun­kel­luurt ut
Vergangen Tiet:
ik kun­kel­luur ut
du kun­kel­luurst ut
he/se/dat kun­kel­luur ut
wi kun­kel­lu­ren ut
ji kun­kel­lu­ren ut
se kun­kel­lu­ren ut
Perfekt:
ik heff ut­kun­kel­luurt
du hest ut­kun­kel­luurt
he/se/dat hett ut­kun­kel­luurt
wi hebbt ut­kun­kel­luurt
ji hebbt ut­kun­kel­luurt
se hebbt ut­kun­kel­luurt
Kunjunktiv:
ik kun­kel­luur ut
du kun­kel­luurst ut
he/se/dat kun­kel­luur ut
wi kun­kel­lu­ren ut
ji kun­kel­lu­ren ut
se kun­kel­lu­ren ut
Imperativ:
kun­kel­luur ut!
kun­kel­luurt ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + kunkelluren