blubberig op Plattdüütsch

Utspraak op Platt: /blʊbəɾɪç/

Adjektiv

Sülven: blub·be·rig

blubberiger blubberigst

[1]

Koort

Randwoortschatt

plattdüütsch:

von een, de ahn veel Överleggen aver düüdlich oder opreegt seggt, wat he denkt

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: blubbern + -ig

Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.