Werkwoordvormen:
infinitief:
spökeln
voltooid deelwoord:
spökelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik spökel
du spökelst
he/se/dat spökelt
wi spökelt
ji spökelt
se spökelt
verleden:
ik spökel
du spökelst
he/se/dat spökel
wi spökeln
ji spökeln
se spökeln
voltooid:
ik heff spökelt
du hest spökelt
he/se/dat hett spökelt
wi hebbt spökelt
ji hebbt spökelt
se hebbt spökelt
conjunctief:
ik spökel
du spökelst
he/se/dat spökel
wi spökeln
ji spökeln
se spökeln
imperatief:
spökel!
spökelt!
Etymologie:
Woord afgeleid van: spöken