Verbformen:
Infinitiv:
utspickeleren
Partizip Perfekt:
utspickeleert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik spickeleer ut
du spickeleerst ut
he/se/dat spickeleert ut
wi spickeleert ut
ji spickeleert ut
se spickeleert ut
Imperfekt:
ik spickeleer ut
du spickeleerst ut
he/se/dat spickeleer ut
wi spickeleren ut
ji spickeleren ut
se spickeleren ut
Perfekt:
ik heff utspickeleert
du hest utspickeleert
he/se/dat hett utspickeleert
wi hebbt utspickeleert
ji hebbt utspickeleert
se hebbt utspickeleert
Konjunktiv:
ik spickeleer ut
du spickeleerst ut
he/se/dat spickeleer ut
wi spickeleren ut
ji spickeleren ut
se spickeleren ut
Imperativ:
spickeleer ut!
spickeleert ut!
Etymologie:
Zusammengesetztes Wort bestehend aus: ut + spickeleren