Werkwoordvormen:
infinitief:
utspickeleren
voltooid deelwoord:
utspickeleert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
tegenwoordig:
ik spickeleer ut
du spickeleerst ut
he/se/dat spickeleert ut
wi spickeleert ut
ji spickeleert ut
se spickeleert ut
verleden:
ik spickeleer ut
du spickeleerst ut
he/se/dat spickeleer ut
wi spickeleren ut
ji spickeleren ut
se spickeleren ut
voltooid:
ik heff utspickeleert
du hest utspickeleert
he/se/dat hett utspickeleert
wi hebbt utspickeleert
ji hebbt utspickeleert
se hebbt utspickeleert
conjunctief:
ik spickeleer ut
du spickeleerst ut
he/se/dat spickeleer ut
wi spickeleren ut
ji spickeleren ut
se spickeleren ut
imperatief:
spickeleer ut!
spickeleert ut!
Etymologie:
Samengesteld woord gevormd door: ut + spickeleren