Pronunciation: /stɔ͡ɐkəln/
verb
Syllabication: stor·keln
[1]
peripheral vocabulary
Examples:
He storkelt so dör’t Leven.

Verbforms:

infinitive:
stor­keln
past participle:
stor­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik stor­kel
du stor­kelst
he/se/dat stor­kelt
wi stor­kelt
ji stor­kelt
se stor­kelt
past:
ik stor­kel
du stor­kelst
he/se/dat stor­kel
wi stor­keln
ji stor­keln
se stor­keln
perfect:
ik bün stor­kelt
du büst stor­kelt
he/se/dat is stor­kelt
wi sünd stor­kelt
ji sünd stor­kelt
se sünd stor­kelt
conjunctive:
ik stor­kel
du stor­kelst
he/se/dat stor­kel
wi stor­keln
ji stor­keln
se stor­keln
imperative:
stor­kel!
stor­kelt!

Etymology:

Word derived from: Stork