Utspraak op Platt: /vɛçlɔu̯pm̩/
Verb
Sülven: weg·lo·pen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Uns Hund is uns weglopen.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­lo­pen
PPP:
weg­lo­pen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik loop weg
du löpp­st weg
he/se/dat löpp­t weg
wi loopt weg
ji loopt weg
se loopt weg
Vergangen Tiet:
ik lööp weg
du lööpst weg
he/se/dat lööp weg
wi lö­pen weg
ji lö­pen weg
se lö­pen weg
Perfekt:
ik bün weg­lo­pen
du büst weg­lo­pen
he/se/dat is weg­lo­pen
wi sünd weg­lo­pen
ji sünd weg­lo­pen
se sünd weg­lo­pen
Kunjunktiv:
ik lööp weg
du lööpst weg
he/se/dat lööp weg
wi lö­pen weg
ji lö­pen weg
se lö­pen weg
Imperativ:
loop weg!
loopt weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + lopen