Utspraak op Platt: /ɡʊbəln/
Verb
Sülven: gub·beln
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
gub­beln
PPP:
gub­belt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik gub­bel
du gub­belst
he/se/dat gub­belt
wi gub­belt
ji gub­belt
se gub­belt
Vergangen Tiet:
ik gub­bel
du gub­belst
he/se/dat gub­bel
wi gub­beln
ji gub­beln
se gub­beln
Perfekt:
ik heff gub­belt
du hest gub­belt
he/se/dat hett gub­belt
wi hebbt gub­belt
ji hebbt gub­belt
se hebbt gub­belt
Kunjunktiv:
ik gub­bel
du gub­belst
he/se/dat gub­bel
wi gub­beln
ji gub­beln
se gub­beln
Imperativ:
gub­bel!
gub­belt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Gubb